Kornelia z Szymonem bawili się świetnie wygłupiając i wariując na piasku. Jednak chłopak nagle przystanął i spoważniał.
Spojrzał Kornelii w jej duże niebieskie oczy i zaczął mówić.
-Mam do Ciebie bardzo ważne pytanie. - Kornelia zamarła, gdy usłyszała te słowa.
-S-słucham. - wyjąkała
-Tylko proszę - zbliżył się do niej - odpowiedz mi szczerze
Teraz byli tak blisko siebie, że czuła jego oddech na swojej twarzy. Zadarła lekko głowę do góry, aby spojrzeć mu w oczy i powiedziała tylko.
-Oczywiście.
-Czy mam u Ciebie jakieś szanse? - zapytał w końcu.
Dziewczyna otwarła szeroko oczy i przez chwilę milczała, aż w końcu stanęła na palcach i będąc o centymetr od jego twarzy wyszeptała.
-Tak.
I nieoczekiwanie złożyła delikatny pocałunek na jego ustach.
***
Pół godziny później Maję odwiedził lekarz i odpiął jej wszystkie rurki, oraz oznajmił, że może już zacząć spacerować, ale ostrożnie, żeby nic nie zrobić, ze szwami na brzuchu. Dziewczyna podziękowała lekarzowi i odprowadziła go wzrokiem do drzwi. Po chwili wstała i obeszła spokojnie łóżko dookoła. Robert długo nie wracał, więc postanowiła wyjść go poszukać. Zarzuciła na ręce bluzę i wyszła z sali. Postanowiła, że najpierw sprawdzi na stołówce.
Szła dość długim korytarzem uważnie się rozglądając. Kilka osób które mijała pozdrowiło ją kiwnięciem głowy bądź uśmiechem. Nagle w jednej sali z przezroczystą szybą w drzwiach zobaczyła coś, przez co jej serce na chwilę stanęło.... Nie mogła uwierzyc w to co widziała.. Jej życie w tej chwili straciło sens, a serce pokruszyło się w drobny mak... Na jednym ze szpitalnych łóżek siedział Robert całując się w najlepsze z jakąś dziewczyną...
Maja stała jak w ryta i przyglądala się temu zdarzeniu jak zahipnotyzowana. Jakby czas nagle zwolnił, lub zatrzymał się, akurat wtedy... Dziewczyna zagubiona we własnych myślach, w końcu poruszyła się i pobiegła do pierwszej napotkanej toalety, już nie dbając o to, że coś sobie naciągnie w brzuchu.
Weszła do kabiny, zamknęła się na klucz i osunęła przy ścianie. Zaczęcia cicho szlochać... Czuła, że coś boli ją w okolicach pępka, ale ten ból jej nie przeszkadzał, najgorszy był ten psychiczny, którego nikt nie potrafi wyleczyć. Przypomniała sobie, że jedynym sposobem, którym potrafi ukoić swój ból była żyletka.. Wiedziała, że bedzie tego żałować, lecz teraz nie myślałam racjonalnie. Wstała i zaczęła szukać czegoś ostrego. Nic nie znalazła, zacisnęła usta, próbując bezskutecznie powstrzymać łzy spływające jej do oczu.
Koszulkę miała już całą mokrą, jedyne co miała przy sobie to telefon, wyciągnęła go i na ślepo zaczęła pisać sms do Korneli. Wyszło jej coś takiego: "Zdrsdziuł mnije ". Wysłała sms'a, schowała telefon do kieszeni i wstała z podłogi. Podeszła do umywalki, spojrzała w lustro i stwierdziła, że wygląda fatalnie. Przemyła twarz zimną wodą i poprawiła troche włosy. Z oczu nadal skapywały jej pojedyncze łzy.
Postanowiła iść na salę i udać że śpi, to najlepszy sposób, żeby uniknąć rozmowy z... Wyszła z toalety i pokierowała się do swojej sali. Jak na złość, zobaczyła Roberta wychodzącego ze stołówki ze śniadaniem dla niej. Poparzył na nią i uśmiechnął się, jednak zaraz zauważył,że coś jest nie tak i zwiększył tępo. Maja widząc to zaczęla ile sił w nogach biec przed siebie. Była jeszcze bardzo słaba po operacji.
Zdesperowana, wpadła do pokoju pielęgniarek. W pomieszczeniu była tylko jedna osoba, dziewczyna wyjąkała przez łzy.
-Niech go Pani nie wpuszcza.
Kobieta obejrzała się za siebie i zobaczyła idącego chłopaka w ich kierunku. Szybko wyszła na zewnątrz i zablokowała mu drogę. Maja w tym czasie usiadła na jednym ze stołków i próbowała się uspokoić.
***
Stali tak już od dłuższego czasu. Obejmując się i całując, gdy nagle tą wspaniałą chwilę przerwał dźwięk komórki Kornelii, oznaczający, że dostała sms'a.
-Muszę odebrać, może do Maja. - westchnęła dziewczyna i składając ostatni pocałunek na ustach chłopaka, odsunęła się i wyciągnęła komórkę.
Chwile wpatrywała się w wyświetlacz w milczeniu, a po chwili podała telefon Szymonowi. Jej do tej pory szczery uśmiech i błysk w oczach, zastąpiło przygnębienie, a w tęczówkach odbijała się nienawiść.
-Nie jestem pewna, czy dobrze zrozumiałam tego sms'a.. Ale musimy tam wracać - Powiedziała dziewczyna, przypatrując sie wyrazowi twarzy Szymona.
Chłopak nie mógł wydusić z siebie słowa. Nareszcie był szczęśliwy, a ten idiota postanowił zrobić Mai coś takiego? W końcu kiwnął tylko głową. Kornelia szybko wystukała numer obsługi. Gdy po drugiej stronie telefonu odezwała sie kobieta, dziewczyna powiedziała, że potrzebuje helikoptera w trybie natychmiastowym, by zabrał ją i Szymona do szpitala, bo moze to być sprawa życia i smierci.
Chłopak słuchając wywodu Korneli był pod wrażeniem. Kiedy ta dziewczyna nauczyła się tak kłamać? Gdy zakończyła rozmowę, zapytał
-Za ile przylecą?
-Powiedzieli, że za jakieś 10 minut powinni być. Cholera ! Co za dupek z tego Roberta!- Kornelia była zaskoczona tym co właśnie powiedziała. Nigdy wcześniej nie zdarzało jej się przeklinać.
Jednak zaskoczenie Korneli było niczym w porównaniu z szokiem który przeżył Szymon. Mimo, że mowa była o jego "przyjacielu", to jak najbardziej popierał te słowa. Dziwiło go jednak, że powiedziała to, jak do tej pory grzeczna i ładnie się wyrażająca Kornelia.
***
Gdy podniosła głowę, napotkała jego spojrzenie po drugiej stronie szyby, było niezrozumiałe i zagubione.. Jednak to ona czuła się bardziej zagubiona niż on w tej chwili. Poparzyła na niego smutno ostatni raz i znów schowała głowę w rękach.
Usłyszała sygnał sms, podniosła głowę, chłopak stał z telefonem na przeciwko drzwi. No oczywiście. Była niezmiernie ciekawa co napisał, ale nie miała ochoty odbierać smsa, głowę ponownie podparła dłońmi, a z oczy co jakiś czas płynęły gorące łzy.
Wytarła twarz rękawem od bluzy i wzięła telefon ponownie do ręki. Musiała przeczytać co ten debil do niej napisał.
Wiadomość była krótka. "O co Ci do diabła chodzi?" Fajnie... Czyli to ona była tą złą. Wszystko się w niej zaczęło gotować, smutek chwilowo się odsunął, zostawiając miejsce nowo narodzonej wściekłości i nienawiści.
Wstała z krzesła i ruszyła z impetem w strone chłopaka. Nie liczyło się w tym momencie nic, to czy zrobi sobie krzywdę, czy to co pomyśli sobie pielęgniarka. Z hukiem kopnęła w drzwi, a sekundę później stała twarzą w twarz z Robertem. Bez żadnego planu wymierzyła mu siarczysty policzek. Wrzeszcząc na cały szpital.
Chłopak w osłupieniu i zdziwieniu patrzył jak Maja oddala się od niego i biegnie w strone swojej sali. Chwilę to trwało zanim się otrząsną i zrozumiał co wlasnie się stało. Jak głupi powoli podniósł rękę i dotknął bolącego miejsca. Czuł, że to był ostatni raz kiedy ona go dotknęła i już przypuszczał skąd jej gniew.
środa, 20 sierpnia 2014
niedziela, 13 kwietnia 2014
Powrót do dzieciństwa - Nominacja
Siedmioletnia Maja wyszła z klasy i lekko zdenerwowana, spacerowała po szkolnych korytarzach, pierwszy dzień szkoły, prawie nikogo nie zna. Nagle ktoś stanął na jej drodze, podniosła oczy do góry, przed nią stał chłopiec, na oko nieco od niej starszy, uśmiechał się wesoło. Od razu na jej policzkach pojawiły się czerwone wypieki, odwzajemniła uśmiech i spuściła głowę.
-Jestem Robert - Zagadnął wesoło nowy kolega. - może oprowadzić Cię po szkole?
Zawstydzona dziewczynka skinęła delikatnie głową i poszła za Robertem. Chłopak niewątpliwie potrafił oczarować. Opowiadał Mai o nauczycielach, lekcjach, dodatkowych zajęciach i nawet o sobie, a przy tym patrzył dziewczynie niemal cały czas w oczy co ją bardzo peszyło.
Z zaciekawieniem słuchała każdego wypowiedzianego przez chłopaka słowa. Tak jak się jej wydawało, Robert był starszy od niej o rok.
W końcu ni stąd ni zowąd kolega zapytał;
-A Ty jak masz na imie ?- popatrzył trochę głupkowatym wzrokiem- Ja ciągle mówię, a Ty się nawet nie przedstawiłaś.
-Jestem Maja - odparła dziewczynka.
-Bardzo ładne imię. - powiedział przyjaciel.
Maję znowu oblały rumieńce , a chłopak uśmiechnął się szeroko.
Zabrzęczał dzwonek i Robert odprowadził koleżankę pod klasę a potem pożegnał się z nią i odszedł.
Od tej pory, niemal ich tradycją stały sie spacery na przerwach.
***
Pierwsza klasa podstawówki, stres, nowi znajomi i nowi nauczyciele. Kornelia i Szymon siedzieli na ławce przed ich nową klasą i czekali na nowego wychowawcę. Oni już się znali, z przedszkola, rozmawiali przyciszonymi głosami, oboje bardzo się denerwowali. Już zdążyli ustalić że będą siedzieć w jednej ławce, kiedy szli do szkoły, po drodze wygłupiali się i bawili, przez co o mały włos spóźnili się na pierwszą w ich życiu lekcję.
Przez pierwsze lata podstawówki byli nierozłączni, po jakimś czasie jednak ich przyjaźń nieco się rozluźniła, on miał kolegów, ona koleżanki, nawet nie pomyśleli wtedy że połączy ich w przyszłości niesamowita przygoda na wyspie.
***
W 5 klasie podstawówki, Maja postanowiła się przepisać do innej klasy, gdyż w swojej nie mogła się z nikim dogadać. Oparcie miała tylko u Roberta z którym zaprzyjaźniła się już 1 klasie. Gdy stała pierwszy raz pod nową klasą, bała się że nie będzie potrafiła się tam odnaleźć, jednak strach nie trwał długo, gdyż podeszła do niej uśmiechnięta dziewczynka o długich kręconych włosach i przedstawiła pytając czy będą razem chodzić do klasy.
Maja spojrzała na dziewczynę, zobaczyła radość w jej oczach i przytaknęła. Przedstawiła się i zapytała czy mogłaby siąść z nią na jakiejś lekcji. Kornelia przytaknęła z ochotą, a w klasie przedstawiła jej również Szymona, który polubił od razy tą uśmiechniętą szatynkę. Po jakimś czasie, dziewczyny zbliżyły się do siebie i zaprzyjaźniły się. Rozmawiały całymi godzinami, spotykały się w każdej wolnej chwili.
Z początku czasem też spotykali się we czwórkę, kiedy Kornelia i Szymon Spacerowali z Mają, a Robert podchodził do swojej przyjaciółki. Po jakimś czasie, Szymon i Robert zaczęli chodzić swoimi ścieżkami. Jednak przyjaźń Mai i Roberta, nie miała tu swojego końca, parę lat później w gimnazjum, odnowili tą znajomość. Z czasem, dziecięca przyjaźń zamieniła się w młodzieńczą miłość.
Dziękujemy za nominacje Alokin W. ;) (http://wblaskuwolnosci.blogspot.com/)
Nominowani:
Kolorowe stworzonko (http://zawiszaczarn.blogspot.com/)
Karolina Sobczyk (http://threeextremefamilia.blogspot.com/)
Szynszyloova :D (http://zycie-wsrod-ludzi.blogspot.com/)
-Jestem Robert - Zagadnął wesoło nowy kolega. - może oprowadzić Cię po szkole?
Zawstydzona dziewczynka skinęła delikatnie głową i poszła za Robertem. Chłopak niewątpliwie potrafił oczarować. Opowiadał Mai o nauczycielach, lekcjach, dodatkowych zajęciach i nawet o sobie, a przy tym patrzył dziewczynie niemal cały czas w oczy co ją bardzo peszyło.
Z zaciekawieniem słuchała każdego wypowiedzianego przez chłopaka słowa. Tak jak się jej wydawało, Robert był starszy od niej o rok.
W końcu ni stąd ni zowąd kolega zapytał;
-A Ty jak masz na imie ?- popatrzył trochę głupkowatym wzrokiem- Ja ciągle mówię, a Ty się nawet nie przedstawiłaś.
-Jestem Maja - odparła dziewczynka.
-Bardzo ładne imię. - powiedział przyjaciel.
Maję znowu oblały rumieńce , a chłopak uśmiechnął się szeroko.
Zabrzęczał dzwonek i Robert odprowadził koleżankę pod klasę a potem pożegnał się z nią i odszedł.
Od tej pory, niemal ich tradycją stały sie spacery na przerwach.
***
Pierwsza klasa podstawówki, stres, nowi znajomi i nowi nauczyciele. Kornelia i Szymon siedzieli na ławce przed ich nową klasą i czekali na nowego wychowawcę. Oni już się znali, z przedszkola, rozmawiali przyciszonymi głosami, oboje bardzo się denerwowali. Już zdążyli ustalić że będą siedzieć w jednej ławce, kiedy szli do szkoły, po drodze wygłupiali się i bawili, przez co o mały włos spóźnili się na pierwszą w ich życiu lekcję.
Przez pierwsze lata podstawówki byli nierozłączni, po jakimś czasie jednak ich przyjaźń nieco się rozluźniła, on miał kolegów, ona koleżanki, nawet nie pomyśleli wtedy że połączy ich w przyszłości niesamowita przygoda na wyspie.
***
W 5 klasie podstawówki, Maja postanowiła się przepisać do innej klasy, gdyż w swojej nie mogła się z nikim dogadać. Oparcie miała tylko u Roberta z którym zaprzyjaźniła się już 1 klasie. Gdy stała pierwszy raz pod nową klasą, bała się że nie będzie potrafiła się tam odnaleźć, jednak strach nie trwał długo, gdyż podeszła do niej uśmiechnięta dziewczynka o długich kręconych włosach i przedstawiła pytając czy będą razem chodzić do klasy.
Maja spojrzała na dziewczynę, zobaczyła radość w jej oczach i przytaknęła. Przedstawiła się i zapytała czy mogłaby siąść z nią na jakiejś lekcji. Kornelia przytaknęła z ochotą, a w klasie przedstawiła jej również Szymona, który polubił od razy tą uśmiechniętą szatynkę. Po jakimś czasie, dziewczyny zbliżyły się do siebie i zaprzyjaźniły się. Rozmawiały całymi godzinami, spotykały się w każdej wolnej chwili.
Z początku czasem też spotykali się we czwórkę, kiedy Kornelia i Szymon Spacerowali z Mają, a Robert podchodził do swojej przyjaciółki. Po jakimś czasie, Szymon i Robert zaczęli chodzić swoimi ścieżkami. Jednak przyjaźń Mai i Roberta, nie miała tu swojego końca, parę lat później w gimnazjum, odnowili tą znajomość. Z czasem, dziecięca przyjaźń zamieniła się w młodzieńczą miłość.
Dziękujemy za nominacje Alokin W. ;) (http://wblaskuwolnosci.blogspot.com/)
Nominowani:
Kolorowe stworzonko (http://zawiszaczarn.blogspot.com/)
Karolina Sobczyk (http://threeextremefamilia.blogspot.com/)
Szynszyloova :D (http://zycie-wsrod-ludzi.blogspot.com/)
wtorek, 1 kwietnia 2014
Rozdział 15 cz.1
Kornelia z Szymonem wyszli z helikoptera na wielką wyspę gdzie spędzili ostatnie dni. Na wyspie było pusto i cicho, zupełnie inaczej niż do tej pory. Szybkim krokiem zawędrowali do domku, gdzie mieli obmyślić szczegółowy plan niespodzianki. Przyjaciele weszli do swojego niewielkiego pokoju, usiedli na łóżku i zaczęli myśleć. Brali pod rozwagę kilka pomysłów, ale żaden nie wydawał im się dostatecznie ciekawy. Kornelia w końcu powiedziała bez przekonania:
-Jeśli by zostali tam dość długo moglibyśmy zrobić im poszukiewanie jajek wielkanocnych.
Szymon po chwili zastanowienia odpowiedział:
-Może te jajka nie wypalą, ale mam lepszy pomysł!- po tych słowach, dziewczyna spojrzała na chłopaka znacząco, jednak on tylko podstepnie się uśmiechnął.
Zbliżał się wieczór, więc Szymon zaproponował żeby powoli kłaść się spać.
***
Maja leżała na łóżku obok ukochanego, po serii pocałunków oddychała głęboko, aby uspokoić szaleńczo bijące serce.
Robert wptrywał się w jej zielono-szare oczy i delikatnie głaskał po włosach.
Kochał ją, naprawdę ją kochał. Sam nie mógł w to uwierzyć, przez lata zmieniał dziewczyny, nie specjalnie się nimi przejmując, a tym czasem ta niska, wesoła szatynka, zdołała go usidlić, a on wiedział że to już na zawsze i cieszył się z tej myśli.
Maja też widziała w jego oczach miłość i opiekuńczość. Cieszyła się z tego, że nie poddała się i walczyła o to uczucie do samego końca. Teraz uświadomiła sobie, że niezależnie od tego co by się stało, chłopak zawsze będzie przy niej.
Leżeli tak, wtuleni w siebie i oboje zdawali sobie sprawę z tego, że ten wyjazd na wyspę, przypieczętował ich miłość. Jakby każda para która tam pojedzie stawała się sobie bliższa.
***
Ranek był nieco pochmurny, Kornelia wstała nieco przygnębiona pogodą. Podeszła do okna i zaczęła się rozglądać, lekko jeszcze zaspana. Szymon obudził się parę sekund później i widząc że dziewczyna już wstała, podniósł się z łóżka i podszedł do niej.
Objął ją w pasie i szepnął:
-Dzień dobry ranny ptaszku.
Dziewczyna z uśmiechem na twarzy odpowiedziała mu:
-Dzień dobry śpiochu.
Oboje zaskoczeni swoim zachowaniem zawstydzili się nieco i spojrzeli znowu przez okno. Kornelia wtuliła się najbardziej jak się dało w objęcia chłopaka i zamknęła oczy. Po dłuższej chwili odsunęli się od siebie i wyszli do saloniku, żeby zjeść śniadanie.
Dziewczyna przyniosła cały talerz owoców i warzyw, Szymon skrzywil sie nieco lecz zjadł by Kornelii nie zrobiło się przykro. Oboje zatopili się we własnych myślach i jedli patrząc gdzieś niewidzącymi oczami. Po posiłku, przebrali się i wyszli na spacer, mimo, że pogoda nie zapowiadała się obiecująco. Szli dość szybko żartując i przepychając się czasami. Po paru minutach błękit nieba niemal całkiem zasnuł się chmurami. Zaczęło kropić, więc przyjaciele zaczęli biec mając przy tym wielką radoche.
Uśmiechnięci dotarli przed domek, ale Kornelia nagle oznajmiła że nie chce wracać do pokoju i bez ceremonialnie położyła się na piasek. Szymon położył się koło niej i obydwoje zaczęli robić aniołki.
***
Maja obudziła się i otwierając oczy zobaczyła tak ukochane przez nią spojrzenie, którego własciciel uśmiechał się do niej szeroko. Podniosła się delikatnie i nachyliła w stronę Roberta całując go w usta. Nagle przemknęła jej przez głowę myśl, że chciałaby mieć dziecko z nim, ale szybko wyrzuciła z głowy natrętną wizję ich dwoje z niemowlakiem i przytuliła chłopaka tak jak pozwalały jej na to liczne rurki przymocowane do jej ciała.
Robert odwzajemnił uścisk i pocałunek, a następnie oznajmił dziewczynie, że przejdzie się po śniadanie dla swojej ukochanej.
poniedziałek, 24 marca 2014
Rozdział 14
Kolejny dzień niósł wraz ze sobą wiele niepokoju. Zdenerwowana Maja wsiadała wraz z Kornelią do helikoptera, a chłopcy machali do nich pełni obaw "co dalej?". Po około 30 minutach lotu, wylądowali na dużym lotnisku.W szpitalu, uczynna pielęgniarka zaprowadziła przyjaciółki do poczekalni, gdzie dziewczęta miały czekać aż ktoś po nie przyjdzie.
W tym czasie, dziewczyny zaczęły rozmawiać o tym, co by było gdyby Maja naprawdę była w ciąży. Kornelia zaczęła dialog:
-Ciekawe czy zostalibyśmy na wyspie do narodzin dziecka.
-Na pewno - odpowiedziała przyjaciółka - zwieziemy sobie położną w 9 miesiącu.
-Czyli spędzilibyśmy na wyspie święta.
-Byłoby cudownie - Westchnęła Maja
Kornelia zachichotała nagle, a widząc zdziwioną minę przyjaciółki powiedziała:
-Przypomniało mi się to drzewko które chłopcy przyozdobili podczas gry w podchody, myślisz że też ubralibyśmy jakąś dużą choinkę?
-Z naszymi pomysłami wszystko jest możliwe!
Po tych słowach obie dziewczyny zaczęły się śmiać, a ludzie w poczekalni patrzyli się na nie jak na idiotki.
Nagle Maja skrzywiła się z bólu, jej brzuch przeszył silny ból.W tym momencie pani stojąca w recepcji powiedziała do dziewczyn, że lekarka już na nie czeka. Maja lekko się zataczając i podpierając się o przyjaciółkę ruszyła do gabinetu. Lekarka przywitała je przyjaźnie, lecz widząc w oczach ból który doskwiera dziewczynie odrazu spoważniała i powiedziała do niej, żeby się położyła na kozetce. Kobieta badała Maję, a na jej czole pojawiły się zmarszczki, widać było że cos jej się nie zgadza... Powiedziała dziewczynie, żeby zgięła prawą nogę. Maja wykonała wskazany ruch i głośno wciągnęła powietrze, czując ból w okolicach pępka.
-Hmm - zamyśliła się lekarka - wykluczam w tym przypadku ciążę.
Po kilku innych badaniach stwierdziła objaw Jaworskiego, charakterystyczny dla zapalenia wyrostka robaczkowego, mimo to nakazała wykonać badanie ultrasonograficzne oraz tomografie komputerową dla potwierdzenia swoich przypuszczeń. Okazało się że lekarka miała racje i parę godzin później, Maja wjeżdżała na salę operacyjną, a Kornelia siedziała przy drzwiach ze zdenerwowaniem czekając na jakieś wieści.
Po jakimś czasie w końcu drzwi sali się otwarły i lekarz który operował Maję, powiedział:
-Operacja się udała, ale dziewczyna będzie musiała zostać kilka dni w szpitalu żeby dojść do siebie.
Kornelia podziękowała lekarzowi i weszła do pomieszczenia gdzie ujrzała śpiącą przyjaciółkę. Siadła przy niej, by poczekać aż się wybudzi z narkozy. Mając chwilę czasu wyciągnęła telefon i wybrała numer Szymona, musiała przekazać chłopcom nowiny.W telefonie odezwał się głos przyjaciela:
-Halo? Kornelia? Co sie dzieje? Wszystko dobrze? Jak z Mają? Opowiadaj!
Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie i powoli wszystko wyjaśniła, na koniec zapytała czy przyjadą odwiedzić Maję.
W dali usłyszała krzyk,łatwo było się domyślić kto to. Robert zaczął wrzeszczeć, że juz się zbierają i niedługo będą.
Nagle Maja poruszyła się i powoli otworzyła oczy. Kornelia powiedziała do przyjaciela, że musi kończyć bo Maja chyba się budzi. Szybko się rozłączyła i pochyliła nad przyjaciółką. Maja to zauważyła i szerzej otworzyła oczy, dziewczyna uśmiechnęła się, ale gdy tylko spróbowała się poruszyć, wciągnęła głośno powietrze, czując piekący ból brzucha. Kornelia powiedziała do przyjaciółki, żeby przez najbliższy czas się nie podnosiła, a ta skinęła głową i przymknęła lekko oczy. Po chwili otwarły się drzwi, w których stał nieco zdyszany Robert a za nim Szymon, przyjaciółki wytrzeszczyły na nich oczy. Obie jednak ucieszyły się na ich widok. Dziewczyny dały się jeszcze raz zaskoczyć kiedy Robert rzucił się do łóżka Mai niczym drapieżnik na ofiarę, a Szymon lekko speszony objął Kornelię. Szybko jednak ja puścił i spojrzał na parę w łóżku którzy patrzyli sobie głęboko w oczy, było to tak intymne spojrzenie że pozostała dwójka wlepiła wzrok w podłogę nie wiedząc co robić. Maja chciała pocałować Roberta, jednak utrudniał jej to wenflon przymocowany do nosa, którym był podawany tlen.
Szymon poprosił Kornelię aby ta wyszła z nim na korytarz, powoli więc wycofali się zostawiając parę mocującą się w wenflonem. Na korytarzu było duże zamieszanie, wiec przyjaciele wyszli na zewnątrz.Gdy stali już w miarę odludnym miejscu, Szymon powiedział:
-Może wrócimy na wyspę i zorganizujemy im jakąś niespodziankę?
Dziewczyna przystała na to z uśmiechem, nawet miała już kilka pomysłów, co to moze byc za niespodzianka.
Po krótkiej dyskusji, powrócili do sali, gdzie zobaczyli że wenflon został pokonany, a usta Mai i Roberta połączone były w długim pocałunku. Kornelia widząc to odchrząknęła, a zdezorientowana para zaczęła sie do nich uśmiechać. Przyjaciele oznajmili, że mają pilną sprawę i muszą wracać na wyspę, a i nie chcą przeszkadzać zakochanym.
Maja zdziwiła się nieco że Szymon z Kornelią chcą razem wyjechać, ale nie miała nic przeciwko, Robert również zaskoczony, przyglądał się przyjacielowi uważnie. Gdy tylko Kornelia z Szymonem wyszli, para powróciła do swojego ulubionego zajęcia, widać jednak było że chłopak obchodzi się ze swoją dziewczyną delikatnie, nie chcąc aby coś ją zabolało.
W tym czasie, dziewczyny zaczęły rozmawiać o tym, co by było gdyby Maja naprawdę była w ciąży. Kornelia zaczęła dialog:
-Ciekawe czy zostalibyśmy na wyspie do narodzin dziecka.
-Na pewno - odpowiedziała przyjaciółka - zwieziemy sobie położną w 9 miesiącu.
-Czyli spędzilibyśmy na wyspie święta.
-Byłoby cudownie - Westchnęła Maja
Kornelia zachichotała nagle, a widząc zdziwioną minę przyjaciółki powiedziała:
-Przypomniało mi się to drzewko które chłopcy przyozdobili podczas gry w podchody, myślisz że też ubralibyśmy jakąś dużą choinkę?
-Z naszymi pomysłami wszystko jest możliwe!
Po tych słowach obie dziewczyny zaczęły się śmiać, a ludzie w poczekalni patrzyli się na nie jak na idiotki.
Nagle Maja skrzywiła się z bólu, jej brzuch przeszył silny ból.W tym momencie pani stojąca w recepcji powiedziała do dziewczyn, że lekarka już na nie czeka. Maja lekko się zataczając i podpierając się o przyjaciółkę ruszyła do gabinetu. Lekarka przywitała je przyjaźnie, lecz widząc w oczach ból który doskwiera dziewczynie odrazu spoważniała i powiedziała do niej, żeby się położyła na kozetce. Kobieta badała Maję, a na jej czole pojawiły się zmarszczki, widać było że cos jej się nie zgadza... Powiedziała dziewczynie, żeby zgięła prawą nogę. Maja wykonała wskazany ruch i głośno wciągnęła powietrze, czując ból w okolicach pępka.
-Hmm - zamyśliła się lekarka - wykluczam w tym przypadku ciążę.
Po kilku innych badaniach stwierdziła objaw Jaworskiego, charakterystyczny dla zapalenia wyrostka robaczkowego, mimo to nakazała wykonać badanie ultrasonograficzne oraz tomografie komputerową dla potwierdzenia swoich przypuszczeń. Okazało się że lekarka miała racje i parę godzin później, Maja wjeżdżała na salę operacyjną, a Kornelia siedziała przy drzwiach ze zdenerwowaniem czekając na jakieś wieści.
Po jakimś czasie w końcu drzwi sali się otwarły i lekarz który operował Maję, powiedział:
-Operacja się udała, ale dziewczyna będzie musiała zostać kilka dni w szpitalu żeby dojść do siebie.
Kornelia podziękowała lekarzowi i weszła do pomieszczenia gdzie ujrzała śpiącą przyjaciółkę. Siadła przy niej, by poczekać aż się wybudzi z narkozy. Mając chwilę czasu wyciągnęła telefon i wybrała numer Szymona, musiała przekazać chłopcom nowiny.W telefonie odezwał się głos przyjaciela:
-Halo? Kornelia? Co sie dzieje? Wszystko dobrze? Jak z Mają? Opowiadaj!
Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie i powoli wszystko wyjaśniła, na koniec zapytała czy przyjadą odwiedzić Maję.
W dali usłyszała krzyk,łatwo było się domyślić kto to. Robert zaczął wrzeszczeć, że juz się zbierają i niedługo będą.
Nagle Maja poruszyła się i powoli otworzyła oczy. Kornelia powiedziała do przyjaciela, że musi kończyć bo Maja chyba się budzi. Szybko się rozłączyła i pochyliła nad przyjaciółką. Maja to zauważyła i szerzej otworzyła oczy, dziewczyna uśmiechnęła się, ale gdy tylko spróbowała się poruszyć, wciągnęła głośno powietrze, czując piekący ból brzucha. Kornelia powiedziała do przyjaciółki, żeby przez najbliższy czas się nie podnosiła, a ta skinęła głową i przymknęła lekko oczy. Po chwili otwarły się drzwi, w których stał nieco zdyszany Robert a za nim Szymon, przyjaciółki wytrzeszczyły na nich oczy. Obie jednak ucieszyły się na ich widok. Dziewczyny dały się jeszcze raz zaskoczyć kiedy Robert rzucił się do łóżka Mai niczym drapieżnik na ofiarę, a Szymon lekko speszony objął Kornelię. Szybko jednak ja puścił i spojrzał na parę w łóżku którzy patrzyli sobie głęboko w oczy, było to tak intymne spojrzenie że pozostała dwójka wlepiła wzrok w podłogę nie wiedząc co robić. Maja chciała pocałować Roberta, jednak utrudniał jej to wenflon przymocowany do nosa, którym był podawany tlen.
Szymon poprosił Kornelię aby ta wyszła z nim na korytarz, powoli więc wycofali się zostawiając parę mocującą się w wenflonem. Na korytarzu było duże zamieszanie, wiec przyjaciele wyszli na zewnątrz.Gdy stali już w miarę odludnym miejscu, Szymon powiedział:
-Może wrócimy na wyspę i zorganizujemy im jakąś niespodziankę?
Dziewczyna przystała na to z uśmiechem, nawet miała już kilka pomysłów, co to moze byc za niespodzianka.
Po krótkiej dyskusji, powrócili do sali, gdzie zobaczyli że wenflon został pokonany, a usta Mai i Roberta połączone były w długim pocałunku. Kornelia widząc to odchrząknęła, a zdezorientowana para zaczęła sie do nich uśmiechać. Przyjaciele oznajmili, że mają pilną sprawę i muszą wracać na wyspę, a i nie chcą przeszkadzać zakochanym.
Maja zdziwiła się nieco że Szymon z Kornelią chcą razem wyjechać, ale nie miała nic przeciwko, Robert również zaskoczony, przyglądał się przyjacielowi uważnie. Gdy tylko Kornelia z Szymonem wyszli, para powróciła do swojego ulubionego zajęcia, widać jednak było że chłopak obchodzi się ze swoją dziewczyną delikatnie, nie chcąc aby coś ją zabolało.
sobota, 22 marca 2014
Rozdział 13
Maja przebudziła się w nocy i nie mogła długo usnąć. Myślała o wielu ważniejszych i mniej ważnych rzeczach. Po czym wstała i poczuła że nogi ma jak z waty. Nie wiedziała co się z nią dzieje, jej myśli krążyły niespokojnie. Szybko opadła na łóżko, miała nadzieje że nie obudziła Roberta. On jednak dalej spał jak suseł. Dziewczyna próbowała ponownie wstać. Teraz ustała dłuższą chwilę , jednak zaraz znowu upadła .Zaczął ją boleć brzuch, kręciło jej się w głowie, wycieńczona tą bezsensowną walką opadła na poduszki.
Ponieważ drzwi były otwarte Kornelia która miała niespokojny sen usłyszała zmagania Mai w drugim pokoju, więc powoli wstała i poszła tam. Dziewczyna zauważyła przyjaciółkę, która podchodzi do niej. Pokazała jej gestem że chce wstać. Kornelia pomogła jej i wyszły z domku. Potem dziewczyna dopytywała się przyjaciółki czemu się tak źle czuje. Odpowiedziała jej, że sama nie wie. Kornelia spojrzała na nią przenikliwie i zapytała:
-Czy to możliwe że... jesteś w ciąży? - Maja spojrzała na nią. Pomyślała .. I odpowiedziała jej :
-Nie sądzę, gdyż ostatnio tego nie robiliśmy a poza tym robiłam testy i wyszły negatywnie
-Poza bólem brzucha coś jeszcze ci dolega?-zapytała przyjaciółka.
Maja powiedziała, że boli ją jeszcze głowa i zaproponowała żeby zadzwonić po lekarza. Kornelia przytuliła ją mocno i poszły do domku poinformować o wszystkim chłopaków. Gdy wróciły , chłopcy jeszcze spali , więc Kornelia poszła do swojego pokoju, a Maja do swojego i położył się jeszcze na chwilkę.
Maja przebudziła się po kilku godzinach i zorientowała, że nic ją już nie boli , jednak zobaczyła na nią stojącą lekarkę . Usłyszała głos Kornelii:
-I co jej jest? - pytała poddenerwowanym głosem. Maja patrzyła zdenerwowana na lekarkę, która po chwili powiedziała najpierw do Mai:
-Leż sobie spokojnie - a potem do pozostałych - wyjdźmy na korytarz wszystko wam wytłumaczę i pomyślimy co dalej - Po chwili dodała widząc ich przerażone miny - ale nie martwcie się nie jest na nic chora. Korneliaa odetchnęła z ulgą, lecz czekała co dalej powie lekarka. Przyjaciele wyszli z pokoju wraz z lekarką, która zaczęła mówić:
-Przypuszczam ciążę.
-Ale to niemożliwe. - Przerwała jej Kornelia - Przecież robiła test ciążowy i wyszedł negatywnie.
-Być może i tak, ale testy nigdy nie dają 100%.- odpowiedziała stanowczo lekarka.
Szymon miał minę jakby miał się zaraz roześmiać patrząc na osłupiałego Rorbera, jednak powstrzymał się pod srogim spojrzeniem Kornelii.
-Myślę że Maja, powinna przyjechać jak najszybciej na badania. To rozwieje wszelkie wątpliwości. - Dodała pielęgniarka i wyszła zostawiając numer telefonu i adres szpitala gdzie dziewczyna miała zostać zabrana na badanie. Kornelia w chwili gdy wyszła lekarka szybko znalazła się w pokoju przy przyjaciółce by opowiedzieć jej wszystko. Za nią wszedł Robert z poważną miną, ale też jakby dumą. Szymonowi Kornelia kazała zostać na zewnątrz widząc że zaraz nie wytrzyma i wybuchnie śmiechem. Przyjaciele usiedli koło dziewczyny i po kolei zaczęli przytulać.
Po jakiś 5 minutach Szymon lekko zaczerwieniony, najwyraźniej śmiał się przez cały czas jak go nie było, wrócił do pokoju i poważnym głosem powiedział:
-No Maja, Robert, czas się ustatkować.
Kornelia tym razem wybuchła śmiechem z za nią Szymon, pozostała dwójka nie wiedziała czy śmiać się, czy płakać z dowcipu.
-Ja dzieci bawić nie będę- powiedział Szymon patrząc na reakcje innych.
-Jak zobaczysz jakie nasze będzie piękne, to sam będziesz chciał dziecko. - Odpowiedział Robert tonem jakby omawiali plany na najbliższy tydzień.
-Będziesz ojcem chrzestnym- wypaliła Maja z głupią miną.
-No to Szymon Ty też musisz się powoli ustatkowywać, bycie ojcem chrzestnym to duża odpowiedzialność. - Dodał Robert.
Po tych słowach wszyscy zaczęli się śmiać jak opętani.
W końcu uspokoili się i Kornelia powiedziała poważniej:
-Musisz jechać na badania.
Maja pokiwała głową w stronę przyjaciółki, po czym powiedziała do niej żeby pomogła spakować jej potrzebne rzeczy.
-Czuje się wykluczony, ja Cię spakuję! - Wykrzyknął Robert, a Szymon niemal nie zemdlał ze śmiechu.
Kornelia popatrzyła na niego z głupią miną i sama zaczęła się śmiać.
-Jak wszyscy to wszyscy ja też chcę. - Powiedział Szymon który ze śmiechu zaczął już płakać.
Maja zaczęła powoli głupieć, śmiać się i płakać jednocześnie.
-Ty lepiej do Mai ubrań się nie zbliżaj. - Zagroził Robert z groźnym uśmieszkiem.
-Nie wiadomo co tam można znaleźć – Ze śmiechem krzyknęła Kornelia i w tym samym czasie oberwała poduszką od Mai.
-Ja wiem - Powiedział Robert z szelmowskim uśmiechem.
Po tych słowach, na twarzy Mai pojawiły się rumieńce,co wywołało kolejną salwę śmiechu.
Ponieważ drzwi były otwarte Kornelia która miała niespokojny sen usłyszała zmagania Mai w drugim pokoju, więc powoli wstała i poszła tam. Dziewczyna zauważyła przyjaciółkę, która podchodzi do niej. Pokazała jej gestem że chce wstać. Kornelia pomogła jej i wyszły z domku. Potem dziewczyna dopytywała się przyjaciółki czemu się tak źle czuje. Odpowiedziała jej, że sama nie wie. Kornelia spojrzała na nią przenikliwie i zapytała:
-Czy to możliwe że... jesteś w ciąży? - Maja spojrzała na nią. Pomyślała .. I odpowiedziała jej :
-Nie sądzę, gdyż ostatnio tego nie robiliśmy a poza tym robiłam testy i wyszły negatywnie
-Poza bólem brzucha coś jeszcze ci dolega?-zapytała przyjaciółka.
Maja powiedziała, że boli ją jeszcze głowa i zaproponowała żeby zadzwonić po lekarza. Kornelia przytuliła ją mocno i poszły do domku poinformować o wszystkim chłopaków. Gdy wróciły , chłopcy jeszcze spali , więc Kornelia poszła do swojego pokoju, a Maja do swojego i położył się jeszcze na chwilkę.
Maja przebudziła się po kilku godzinach i zorientowała, że nic ją już nie boli , jednak zobaczyła na nią stojącą lekarkę . Usłyszała głos Kornelii:
-I co jej jest? - pytała poddenerwowanym głosem. Maja patrzyła zdenerwowana na lekarkę, która po chwili powiedziała najpierw do Mai:
-Leż sobie spokojnie - a potem do pozostałych - wyjdźmy na korytarz wszystko wam wytłumaczę i pomyślimy co dalej - Po chwili dodała widząc ich przerażone miny - ale nie martwcie się nie jest na nic chora. Korneliaa odetchnęła z ulgą, lecz czekała co dalej powie lekarka. Przyjaciele wyszli z pokoju wraz z lekarką, która zaczęła mówić:
-Przypuszczam ciążę.
-Ale to niemożliwe. - Przerwała jej Kornelia - Przecież robiła test ciążowy i wyszedł negatywnie.
-Być może i tak, ale testy nigdy nie dają 100%.- odpowiedziała stanowczo lekarka.
Szymon miał minę jakby miał się zaraz roześmiać patrząc na osłupiałego Rorbera, jednak powstrzymał się pod srogim spojrzeniem Kornelii.
-Myślę że Maja, powinna przyjechać jak najszybciej na badania. To rozwieje wszelkie wątpliwości. - Dodała pielęgniarka i wyszła zostawiając numer telefonu i adres szpitala gdzie dziewczyna miała zostać zabrana na badanie. Kornelia w chwili gdy wyszła lekarka szybko znalazła się w pokoju przy przyjaciółce by opowiedzieć jej wszystko. Za nią wszedł Robert z poważną miną, ale też jakby dumą. Szymonowi Kornelia kazała zostać na zewnątrz widząc że zaraz nie wytrzyma i wybuchnie śmiechem. Przyjaciele usiedli koło dziewczyny i po kolei zaczęli przytulać.
Po jakiś 5 minutach Szymon lekko zaczerwieniony, najwyraźniej śmiał się przez cały czas jak go nie było, wrócił do pokoju i poważnym głosem powiedział:
-No Maja, Robert, czas się ustatkować.
Kornelia tym razem wybuchła śmiechem z za nią Szymon, pozostała dwójka nie wiedziała czy śmiać się, czy płakać z dowcipu.
-Ja dzieci bawić nie będę- powiedział Szymon patrząc na reakcje innych.
-Jak zobaczysz jakie nasze będzie piękne, to sam będziesz chciał dziecko. - Odpowiedział Robert tonem jakby omawiali plany na najbliższy tydzień.
-Będziesz ojcem chrzestnym- wypaliła Maja z głupią miną.
-No to Szymon Ty też musisz się powoli ustatkowywać, bycie ojcem chrzestnym to duża odpowiedzialność. - Dodał Robert.
Po tych słowach wszyscy zaczęli się śmiać jak opętani.
W końcu uspokoili się i Kornelia powiedziała poważniej:
-Musisz jechać na badania.
Maja pokiwała głową w stronę przyjaciółki, po czym powiedziała do niej żeby pomogła spakować jej potrzebne rzeczy.
-Czuje się wykluczony, ja Cię spakuję! - Wykrzyknął Robert, a Szymon niemal nie zemdlał ze śmiechu.
Kornelia popatrzyła na niego z głupią miną i sama zaczęła się śmiać.
-Jak wszyscy to wszyscy ja też chcę. - Powiedział Szymon który ze śmiechu zaczął już płakać.
Maja zaczęła powoli głupieć, śmiać się i płakać jednocześnie.
-Ty lepiej do Mai ubrań się nie zbliżaj. - Zagroził Robert z groźnym uśmieszkiem.
-Nie wiadomo co tam można znaleźć – Ze śmiechem krzyknęła Kornelia i w tym samym czasie oberwała poduszką od Mai.
-Ja wiem - Powiedział Robert z szelmowskim uśmiechem.
Po tych słowach, na twarzy Mai pojawiły się rumieńce,co wywołało kolejną salwę śmiechu.
czwartek, 7 listopada 2013
Rozdział 12
Następnego dnia Maja zbudziła się o świcie, przyzwyczaiła się już że wstaje pierwsza. Z pozycji leżącej usiadła sobie i zaczęła się przeciągać we wszystkie strony. Maja wpadła na wspaniały pomysł, pomyślała że skoro Kornelia mogła zamówić coś u obsługi to ona też może. Lecz zrobi to dopiero wieczorem. W tym czasie obudził się Robert. Zobaczył, że Maja nie zauważyła że się przebudzi i po cichutku próbowała wymknąć się spod kołderki. Złapał ją wiec w pasie i mocno przytulił, a Mai jak zwykle w takiej sytuacji serce zaczęło szybciej bić. Maja szybkim ruchem delikatnie pocałowała go w usta i wysmyknęła się z objęć Roberta. Który pobiegł za nią zdziwiony że dziewczyna mu się opiera. Wybiegli śmiejąc się na korytarz , tym samym budząc Kornelię i Szymona. Którzy dopiero co obudzeni przyglądali im się nieprzytomnie.
Maja stała w objęciach Roberta i patrzyła ciągle się uśmiechając na przyjaciółkę która wyglądała jak by była pijana. W końcu się otrząsnęła ale wciąż na wpółprzytomna powiedziała tylko:
-Chcę spać.. pobiegacie sobie jak się wyśpię. - i schowała głowę pod poduszkę. - Maja zaczęła się śmiać jak pojebana. Kornelia wciąż zaspana podniosła się zabrała Szymonowi poduszkę z pod głowy i rzuciła nią w Maję, a sama chowając się pod swoją kołdrę. Maja zdezorientowana zastygła… Po chwili podniosła poduszkę… I cisnęła ją z całą siłą w Kornelię.
Dziewczyna która zaspana zdążyła już wrócić do krainy snów wrzasnęła:
-Ałaaaa! Jeszcze ciemno idźcie spać. - Maja z Robertem skierowali się z powrotem do swojego pokoju, a Szymon który zdążył się obudzić gdy odebrano mu poduszkę, zaczął się śmiać. Kornelia znowu ułożyła się wygodnie i odpłynęła. Szymon jednak po chwili zdał sobie sprawę że to Kornelia zabrała mu podusię i zaczął planować zemstę. Chwilę myślał… ale nic nie wymyślił i poszedł spać dalej. Maja i Robertem wyszli na plażę gdzie powoli się do siebie zbliżyli i zaczęli delikatnie całować. Maja w pewnym momencie przerwała pocałunek i odsunęła się kawałeczek w tył. Po czym zaczęła się kierować z stronę morza. Robert znowu zaskoczony przyglądał jej się chwile a potem pobiegł za nią. Maja wbiegła już po kolana do wody i zaczęła delikatnie chlapać chłopaka. Który zastanawiał się czemu Maja uciekła od niego już drugi raz, nie zważając na wodę pobiegł za nią i złapał ją mocno w objęcia. Maja zaczęła się uśmiechać coraz szerzej i patrzeć głęboko w jego oczy.
Przytulili się do siebie i tak stali w blasku słońca. Stali jakiś czas, po czym wyszli na brzeg i położyli się na piasku. W tym czasie zobaczyli jak z domku wybiega Szymon śmiejąc się a za nim Kornelia z groźną miną. Para zaczęła się śmiać z biegnących w ich stronę przyjaciół. Usłyszeli jak Korneliaa krzyczy:
-Zabiję cię, pożałujesz tego. - Zaczęli się śmiać z całych sił. W końcu Szymon dobiegł i powiedział żeby zatrzymali jakoś Kornelię. Maja zauważyła że dziewczyna biegnie cała mokra. Kornelia biegła prosto na Szymona który w desperacji rzucił się do wody mimo że był wciąż w piżamie. Kornelia nie zważając na to pobiegła za nim. Robertowi i Mai dopiero po 15 minutach, gdy Kornelia skończyła gonić, chlapać i jak jej się udawało dźgać Szymona, udało się dowiedzieć co się stało. Zaczęli się śmiać w najlepsze.Kornelia wciąż wściekała się na Szymona za to że została obudzona wielkim wiadrem wręcz beczką wody. Maja przytuliła Kornelię i powiedziała że nic takiego się nie stało przecież. Dziewczyna westchnęła i uśmiechnęła się ale po chwili zerknęła jeszcze groźnie acz żartobliwie na Szymona. Maja przyglądała się jej i cicho podśmiewała się. W końcu cała czwórka usiadła na piachu i przyglądała się wschodzącemu słońcu. Robert objął swoją dziewczynę i zaczął całować ją po szyi… Ona oddała się emocjom. Uśmiechała się. Kornelia przyglądała się im i patrzyła na Roberta do jakich czynów się posunie. Jednak myliła się. Skończyło się tylko na pocałunkach.
Wtuleni coś chichotali pod nosem zerkając na nią i Szymona. Po czym wstali i poszli do domku. Para poszła do swojego pokoju. Zostawili przyjaciół samych na plaży. Kornelia domyśliła się, że poszli robić to co zrobili w pierwszy dzień po przyjeździe na wyspę.
-Idziemy się przejść? - po chwili powiedział Szymon. Dziewczyna skinęła głową . Wstali i poszli wzdłuż plaży.
-Wiesz jak ja cię lubię?
-Co chcesz?
-No wiesz... Dzisiaj zapowiada się za burzę… Więc ty zbierasz wszystkie koce! Kornelia rzuciła złowrogie spojrzenie na Szymona, On odpowiedział jej uśmiechem. Dziewczyna rzuciła się na niego , przewracając go na piach. Szymon patrzył się na nią zaskoczony a potem oboje zaczęli się śmiać, Szymon próbował wstać ale Kornelia mu to uniemożliwiała. Po chwili jednak Kornelia zorientowała się że to ona leży na piasku.
Próbowała się szarpać, ale Szymon był silniejszy. Tak się szarpali jakiś czas, po czym zaczęli zbierać się do domu gdyż zaczynał kropić deszcz. Dziewczyna od dawna nie widziała deszczu na tej wyspie był on dla niej czymś bardzo dziwnym. Zdziwieni zaczęli uciekać w stronę domku. Podbiegając zauważyli że również Maja i Robert wyglądają zafascynowani przez okno. Popatrzyli się na nich, po czym w mgnieniu oka znaleźli się przy nich. Po chwili deszcz zamienił się w burzę i w szybkim czasie zrobiło się zimno a na morzu zaczął szaleć sztorm. wszyscy z zaciekawieniem patrzyli przez okno. Nagle usłyszeli głośny huk dziewczyny aż podskoczyły z przerażenia. Kornelia uciekła pod koc ,a Maja szybko wybiegła do swojego pokoju. Chłopcy zaczęli się śmiać a dziewczyny zdały sobie sprawę że to tylko grzmi, jednak nie było im do śmiechu.
Burza była tu naprawdę straszna ale i fascynująca. Maja po chwili odważyła się wrócić i wtulić w objęcia Roberta, przy nim czuła się bezpieczna. Kornelia nadal leżała pod kocem, bala się spod niego wyjść. Leżała tak i trzęsła się ze strachu podczas gdy Maja zapomniała o burzy wtulona w swojego chłopaka. Po chwili Kornelia zobaczyła, że Maja kieruje się w jej stronę. spojrzała na nią zdziwiona. Podeszła do niej bliżej, siadła na łóżku i mocno przytuliła. Kornelia odwzajemniła uścisk i się uśmiechnęła. Burza trwała bardzo długo i dopiero wieczorem gdy zaczynało zmierzchać skończyła się jednak wciąż bardzo mocno padało.
Nagle Korneli zachciało się wybiec z domu na deszcz i po chwili... tak zrobiła. Maja pobiegła szybko za nią, a chłopcy zostali w domku i patrzyli przez okno jak dziewczyny biegają, śmieją się i szaleją na piasku. Czuły się wspaniale, były to chwile jak z bajki chłopcom się też z bajką to skojarzyło i postanowili do niej dołączyć po chwili cała czwórka biegała bez celu po plaży, nagle Robert zbliżył się do Mai, a po chwili Kornelia i Szymon zobaczyli piękny i romantyczny pocałunek w deszczu. Chwila ta trochę trwała i Kornelia wpatrzona rozmarzyła się… Pomyślała że to musi być wspaniałe przeżyć coś takiego. Nie zauważyła jednak że za nią stał Szymona , który chwycił ją w pasie i zaczął okręcać. Maja z Robertem również tego nie zauważyli zajęci sobą. Po chwili uniesienia Maja odbiegła kawałek i zaczęła cisnąć pędem na Roberta który ją złapał i uniósł w górę , jak w filmie Dirty-Dancing. Robert był silny więc trzymał ją tak dłuższy czas a potem przytulił do siebie i zaczął znowu całować. Maja była wniebowzięta,a Korneli zaczęło się już kręcić w głowie. Szymon postawił ją, a dziewczyna szła po piachu jak by była pijana. Po chwili przewróciła się na piasek. Maja zauważyła to i zaczęła krzyczeć z całej siły czy wszystko ok z nią. Kornelia podniosła rękę i powiedziała:
-Jeszcze żyję. - Maja uśmiechnęła się szeroko i wróciła do swojej czynności.
Kornelia po chwili wstała i popatrzyła ze złością na Szymona, jednocześnie sama śmiejąc się z siebie. Jednak po chwili znowu upadła na piach. Postanowiła dać sobie spokój z wstawaniem i zamknęła oczy. Po chwili je otworzyła i zobaczyła Szymona stojącego tuż nad nią. Zamknęła oczy znowu, czując jak przestaje jej się kręcić w głowie. Po chwili wstała i zaczęła znowu biegać po plaży. W między czasie nie mogąc się powstrzymać popchnęła Szymona na piach. Szymon upadł i zrobił fikołka w tył. Kornelia wystraszyła się że coś mu się stało więc podbiegła do przyjaciela. A Szymon zaczął się śmiać w najlepsze. Dziewczyna uderzyła go z udawaną złością w ramie i zaczęła dźgać. Po czym szybko uciekła, a Maja z Robertem nadal namiętnie się całowali. Kornelia stanęła i zaczęła im się znowu przyglądać.
Maja zerknęła ukradkiem na przyjaciółkę i uśmiechała się delikatnie. Kornelia mrugnęła do niej i odwróciła się chcąc dać jej trochę prywatności. Po krótkim czasie Maja z Robertem skończyli się całować i w deszczu pobiegli w stronę morza. Kornelia natomiast usiadła na piasku zmęczona. Ciężko wdychała powietrze i przygląda się parze , która w ubraniach biega po brzegu morza. Po chwili położyła się na mokrym piasku i przymknęła powieki. Niestety na jej niekorzyść Maja to zobaczyła i szybko podbiegła do niej i zaczęła ciągnąć za nogę w kierunku wody. Dziewczyna zaczęła na nią krzyczeć ale nie wiele to dało. Maja ze złośliwym lecz słodkim uśmieszkiem ciągnęła przyjaciółkę za nogę dalej. Kornelia zaczęła wołać z całych sił:
-POMOCY! - Jednak Szymon stał trochę dalej i śmiał się bardzo głośno ,a Robert stał na brzegu morza i czekał na Maję. Dziewczyna załamana poddała się i oparła głowę z powrotem o piasek powoli nieubłaganie zbliżając się do morza.
Po chwili zobaczyła że Maja puściła ją i złapała za ręce, Robert za nogi i już sekundę później znalazła się w wodzie. Kornelia wypłynęła z morza wściekła na przyjaciół. Maja zaczęła szybko uciekać i śmiać się w najlepsze. Kornelia szybko złapała mokry piasek i zaczęła ciskać nim we wszystkich, udało jej się trafić w plecy Mai, ramię Roberta i w twarz Szymona, który nie spodziewał się ataku. Teraz to oni złapali za piach i obrzucili nim Kornelię , od stóp do głów.
Dziewczyna ku zaskoczeniu wszystkich zawróciła do morza i rzuciła się na fale, a Maja za nią. Kornelia po chwili wynurzyła się i popędziła do domku, wszyscy stali zamurowani a ona wyszła z domku po dwóch minutach w całkiem suchym ubranku. Jednak Maja nie dała za wygraną, chwyciła Kornelię w pasie i razem z nią znów zanurkowała w morzu. Kornelia zamknęła oczy i ustawiła ciało tak aby powoli falowało na morzu. Maja patrzyła na nią jak na idiotkę. Ale potem wybiegła z wody i rzuciła się na Roberta , tym samym go przewracając.
Kornelia wciąż leżała bez ruchu wsłuchując się w krzyki Roberta gdy Maja go ciągnęła ku morzu. Maja miała przy tym niezły ubaw. Fale morza powoli poniosły Kornelię na ląd. Maja oglądała się za siebie by nie nadepnąć przez przypadek przyjaciółki. W końcu Kornelia podniosła się i powiedziała:
-Czy jeśli wstanę po chwili znowu wyląduję w wodzie? - Maja pokręciła głową i pokazała jej kolejną ofiarę. Kornelia powoli wstała i nagle spostrzegła że Szymon wciąż stoi kawałek od nich i się śmieje. Spojrzała na niego i podbiegła , zaczęła ciągnąć go za nogę. Maja dobiegła do niej po chwili łapiąc za drugą nogę, a Robert z uśmiechem pomógł dziewczyną ciągnąc za ręce. Szymon starał się wyrwać. Jednak nie był na tyle silny i po chwili był już cały mokry.
Wszyscy śmiali się w najlepsze i nie zauważyli że deszcz minął i wyszło słońce. Niestety nie wiele skorzystali ze słońca gdyż po chwili było już ciemno a Kornelia położyła się zmęczona i mokra na piasku. Maja zaczęła skakać, i obracać się w świetle wschodzącego księżyca .Po chwili cała czwórka wstała i poszła z uśmiechami do domku. Weszli na górę, siedli przy kominku.
Maja w pewnym momencie pobiegła zadzwonić do obsługi. Reszta przyglądała jej się zaskoczona. Maja patrzyła na nich podstępnym wzrokiem ,a gdy się dodzwoniła ściszyła głos żeby nic nie słyszeli. Wyszeptała szybko kilka słów i się rozłączyła, a następnie wróciła do przyjaciół. Wszyscy poszli się przebrać gdyż byli cali przemoknięci. Potem położyli się w miękkich łóżkach i szybko zasnęli.
Maja stała w objęciach Roberta i patrzyła ciągle się uśmiechając na przyjaciółkę która wyglądała jak by była pijana. W końcu się otrząsnęła ale wciąż na wpółprzytomna powiedziała tylko:
-Chcę spać.. pobiegacie sobie jak się wyśpię. - i schowała głowę pod poduszkę. - Maja zaczęła się śmiać jak pojebana. Kornelia wciąż zaspana podniosła się zabrała Szymonowi poduszkę z pod głowy i rzuciła nią w Maję, a sama chowając się pod swoją kołdrę. Maja zdezorientowana zastygła… Po chwili podniosła poduszkę… I cisnęła ją z całą siłą w Kornelię.
Dziewczyna która zaspana zdążyła już wrócić do krainy snów wrzasnęła:
-Ałaaaa! Jeszcze ciemno idźcie spać. - Maja z Robertem skierowali się z powrotem do swojego pokoju, a Szymon który zdążył się obudzić gdy odebrano mu poduszkę, zaczął się śmiać. Kornelia znowu ułożyła się wygodnie i odpłynęła. Szymon jednak po chwili zdał sobie sprawę że to Kornelia zabrała mu podusię i zaczął planować zemstę. Chwilę myślał… ale nic nie wymyślił i poszedł spać dalej. Maja i Robertem wyszli na plażę gdzie powoli się do siebie zbliżyli i zaczęli delikatnie całować. Maja w pewnym momencie przerwała pocałunek i odsunęła się kawałeczek w tył. Po czym zaczęła się kierować z stronę morza. Robert znowu zaskoczony przyglądał jej się chwile a potem pobiegł za nią. Maja wbiegła już po kolana do wody i zaczęła delikatnie chlapać chłopaka. Który zastanawiał się czemu Maja uciekła od niego już drugi raz, nie zważając na wodę pobiegł za nią i złapał ją mocno w objęcia. Maja zaczęła się uśmiechać coraz szerzej i patrzeć głęboko w jego oczy.
Przytulili się do siebie i tak stali w blasku słońca. Stali jakiś czas, po czym wyszli na brzeg i położyli się na piasku. W tym czasie zobaczyli jak z domku wybiega Szymon śmiejąc się a za nim Kornelia z groźną miną. Para zaczęła się śmiać z biegnących w ich stronę przyjaciół. Usłyszeli jak Korneliaa krzyczy:
-Zabiję cię, pożałujesz tego. - Zaczęli się śmiać z całych sił. W końcu Szymon dobiegł i powiedział żeby zatrzymali jakoś Kornelię. Maja zauważyła że dziewczyna biegnie cała mokra. Kornelia biegła prosto na Szymona który w desperacji rzucił się do wody mimo że był wciąż w piżamie. Kornelia nie zważając na to pobiegła za nim. Robertowi i Mai dopiero po 15 minutach, gdy Kornelia skończyła gonić, chlapać i jak jej się udawało dźgać Szymona, udało się dowiedzieć co się stało. Zaczęli się śmiać w najlepsze.Kornelia wciąż wściekała się na Szymona za to że została obudzona wielkim wiadrem wręcz beczką wody. Maja przytuliła Kornelię i powiedziała że nic takiego się nie stało przecież. Dziewczyna westchnęła i uśmiechnęła się ale po chwili zerknęła jeszcze groźnie acz żartobliwie na Szymona. Maja przyglądała się jej i cicho podśmiewała się. W końcu cała czwórka usiadła na piachu i przyglądała się wschodzącemu słońcu. Robert objął swoją dziewczynę i zaczął całować ją po szyi… Ona oddała się emocjom. Uśmiechała się. Kornelia przyglądała się im i patrzyła na Roberta do jakich czynów się posunie. Jednak myliła się. Skończyło się tylko na pocałunkach.
Wtuleni coś chichotali pod nosem zerkając na nią i Szymona. Po czym wstali i poszli do domku. Para poszła do swojego pokoju. Zostawili przyjaciół samych na plaży. Kornelia domyśliła się, że poszli robić to co zrobili w pierwszy dzień po przyjeździe na wyspę.
-Idziemy się przejść? - po chwili powiedział Szymon. Dziewczyna skinęła głową . Wstali i poszli wzdłuż plaży.
-Wiesz jak ja cię lubię?
-Co chcesz?
-No wiesz... Dzisiaj zapowiada się za burzę… Więc ty zbierasz wszystkie koce! Kornelia rzuciła złowrogie spojrzenie na Szymona, On odpowiedział jej uśmiechem. Dziewczyna rzuciła się na niego , przewracając go na piach. Szymon patrzył się na nią zaskoczony a potem oboje zaczęli się śmiać, Szymon próbował wstać ale Kornelia mu to uniemożliwiała. Po chwili jednak Kornelia zorientowała się że to ona leży na piasku.
Próbowała się szarpać, ale Szymon był silniejszy. Tak się szarpali jakiś czas, po czym zaczęli zbierać się do domu gdyż zaczynał kropić deszcz. Dziewczyna od dawna nie widziała deszczu na tej wyspie był on dla niej czymś bardzo dziwnym. Zdziwieni zaczęli uciekać w stronę domku. Podbiegając zauważyli że również Maja i Robert wyglądają zafascynowani przez okno. Popatrzyli się na nich, po czym w mgnieniu oka znaleźli się przy nich. Po chwili deszcz zamienił się w burzę i w szybkim czasie zrobiło się zimno a na morzu zaczął szaleć sztorm. wszyscy z zaciekawieniem patrzyli przez okno. Nagle usłyszeli głośny huk dziewczyny aż podskoczyły z przerażenia. Kornelia uciekła pod koc ,a Maja szybko wybiegła do swojego pokoju. Chłopcy zaczęli się śmiać a dziewczyny zdały sobie sprawę że to tylko grzmi, jednak nie było im do śmiechu.
Burza była tu naprawdę straszna ale i fascynująca. Maja po chwili odważyła się wrócić i wtulić w objęcia Roberta, przy nim czuła się bezpieczna. Kornelia nadal leżała pod kocem, bala się spod niego wyjść. Leżała tak i trzęsła się ze strachu podczas gdy Maja zapomniała o burzy wtulona w swojego chłopaka. Po chwili Kornelia zobaczyła, że Maja kieruje się w jej stronę. spojrzała na nią zdziwiona. Podeszła do niej bliżej, siadła na łóżku i mocno przytuliła. Kornelia odwzajemniła uścisk i się uśmiechnęła. Burza trwała bardzo długo i dopiero wieczorem gdy zaczynało zmierzchać skończyła się jednak wciąż bardzo mocno padało.
Nagle Korneli zachciało się wybiec z domu na deszcz i po chwili... tak zrobiła. Maja pobiegła szybko za nią, a chłopcy zostali w domku i patrzyli przez okno jak dziewczyny biegają, śmieją się i szaleją na piasku. Czuły się wspaniale, były to chwile jak z bajki chłopcom się też z bajką to skojarzyło i postanowili do niej dołączyć po chwili cała czwórka biegała bez celu po plaży, nagle Robert zbliżył się do Mai, a po chwili Kornelia i Szymon zobaczyli piękny i romantyczny pocałunek w deszczu. Chwila ta trochę trwała i Kornelia wpatrzona rozmarzyła się… Pomyślała że to musi być wspaniałe przeżyć coś takiego. Nie zauważyła jednak że za nią stał Szymona , który chwycił ją w pasie i zaczął okręcać. Maja z Robertem również tego nie zauważyli zajęci sobą. Po chwili uniesienia Maja odbiegła kawałek i zaczęła cisnąć pędem na Roberta który ją złapał i uniósł w górę , jak w filmie Dirty-Dancing. Robert był silny więc trzymał ją tak dłuższy czas a potem przytulił do siebie i zaczął znowu całować. Maja była wniebowzięta,a Korneli zaczęło się już kręcić w głowie. Szymon postawił ją, a dziewczyna szła po piachu jak by była pijana. Po chwili przewróciła się na piasek. Maja zauważyła to i zaczęła krzyczeć z całej siły czy wszystko ok z nią. Kornelia podniosła rękę i powiedziała:
-Jeszcze żyję. - Maja uśmiechnęła się szeroko i wróciła do swojej czynności.
Kornelia po chwili wstała i popatrzyła ze złością na Szymona, jednocześnie sama śmiejąc się z siebie. Jednak po chwili znowu upadła na piach. Postanowiła dać sobie spokój z wstawaniem i zamknęła oczy. Po chwili je otworzyła i zobaczyła Szymona stojącego tuż nad nią. Zamknęła oczy znowu, czując jak przestaje jej się kręcić w głowie. Po chwili wstała i zaczęła znowu biegać po plaży. W między czasie nie mogąc się powstrzymać popchnęła Szymona na piach. Szymon upadł i zrobił fikołka w tył. Kornelia wystraszyła się że coś mu się stało więc podbiegła do przyjaciela. A Szymon zaczął się śmiać w najlepsze. Dziewczyna uderzyła go z udawaną złością w ramie i zaczęła dźgać. Po czym szybko uciekła, a Maja z Robertem nadal namiętnie się całowali. Kornelia stanęła i zaczęła im się znowu przyglądać.
Maja zerknęła ukradkiem na przyjaciółkę i uśmiechała się delikatnie. Kornelia mrugnęła do niej i odwróciła się chcąc dać jej trochę prywatności. Po krótkim czasie Maja z Robertem skończyli się całować i w deszczu pobiegli w stronę morza. Kornelia natomiast usiadła na piasku zmęczona. Ciężko wdychała powietrze i przygląda się parze , która w ubraniach biega po brzegu morza. Po chwili położyła się na mokrym piasku i przymknęła powieki. Niestety na jej niekorzyść Maja to zobaczyła i szybko podbiegła do niej i zaczęła ciągnąć za nogę w kierunku wody. Dziewczyna zaczęła na nią krzyczeć ale nie wiele to dało. Maja ze złośliwym lecz słodkim uśmieszkiem ciągnęła przyjaciółkę za nogę dalej. Kornelia zaczęła wołać z całych sił:
-POMOCY! - Jednak Szymon stał trochę dalej i śmiał się bardzo głośno ,a Robert stał na brzegu morza i czekał na Maję. Dziewczyna załamana poddała się i oparła głowę z powrotem o piasek powoli nieubłaganie zbliżając się do morza.
Po chwili zobaczyła że Maja puściła ją i złapała za ręce, Robert za nogi i już sekundę później znalazła się w wodzie. Kornelia wypłynęła z morza wściekła na przyjaciół. Maja zaczęła szybko uciekać i śmiać się w najlepsze. Kornelia szybko złapała mokry piasek i zaczęła ciskać nim we wszystkich, udało jej się trafić w plecy Mai, ramię Roberta i w twarz Szymona, który nie spodziewał się ataku. Teraz to oni złapali za piach i obrzucili nim Kornelię , od stóp do głów.
Dziewczyna ku zaskoczeniu wszystkich zawróciła do morza i rzuciła się na fale, a Maja za nią. Kornelia po chwili wynurzyła się i popędziła do domku, wszyscy stali zamurowani a ona wyszła z domku po dwóch minutach w całkiem suchym ubranku. Jednak Maja nie dała za wygraną, chwyciła Kornelię w pasie i razem z nią znów zanurkowała w morzu. Kornelia zamknęła oczy i ustawiła ciało tak aby powoli falowało na morzu. Maja patrzyła na nią jak na idiotkę. Ale potem wybiegła z wody i rzuciła się na Roberta , tym samym go przewracając.
Kornelia wciąż leżała bez ruchu wsłuchując się w krzyki Roberta gdy Maja go ciągnęła ku morzu. Maja miała przy tym niezły ubaw. Fale morza powoli poniosły Kornelię na ląd. Maja oglądała się za siebie by nie nadepnąć przez przypadek przyjaciółki. W końcu Kornelia podniosła się i powiedziała:
-Czy jeśli wstanę po chwili znowu wyląduję w wodzie? - Maja pokręciła głową i pokazała jej kolejną ofiarę. Kornelia powoli wstała i nagle spostrzegła że Szymon wciąż stoi kawałek od nich i się śmieje. Spojrzała na niego i podbiegła , zaczęła ciągnąć go za nogę. Maja dobiegła do niej po chwili łapiąc za drugą nogę, a Robert z uśmiechem pomógł dziewczyną ciągnąc za ręce. Szymon starał się wyrwać. Jednak nie był na tyle silny i po chwili był już cały mokry.
Wszyscy śmiali się w najlepsze i nie zauważyli że deszcz minął i wyszło słońce. Niestety nie wiele skorzystali ze słońca gdyż po chwili było już ciemno a Kornelia położyła się zmęczona i mokra na piasku. Maja zaczęła skakać, i obracać się w świetle wschodzącego księżyca .Po chwili cała czwórka wstała i poszła z uśmiechami do domku. Weszli na górę, siedli przy kominku.
Maja w pewnym momencie pobiegła zadzwonić do obsługi. Reszta przyglądała jej się zaskoczona. Maja patrzyła na nich podstępnym wzrokiem ,a gdy się dodzwoniła ściszyła głos żeby nic nie słyszeli. Wyszeptała szybko kilka słów i się rozłączyła, a następnie wróciła do przyjaciół. Wszyscy poszli się przebrać gdyż byli cali przemoknięci. Potem położyli się w miękkich łóżkach i szybko zasnęli.
sobota, 5 października 2013
Rozdział 11
Ok 11 popołudniu pierwsza wyjątkowo obudziła się Kornelia którą poraziły promienie słoneczne tak że na początku nic nie widziała. Wstała i zaczęła rozglądać się dookoła siebie. Maja leżała słodko wtulona w Roberta jakby miał ją ochronić przed wszystkim.
Dziewczyna przyglądała im się jakiś czas. Potem spojrzała na Szymona leżał pod kocem tak że było widać tylko jego głowę. Cała trójka wyglądała tak, jakby w najbliższym czasie nie miała się obudzić więc Kornelia weszła powoli do morza. Wtem obudziła się Maja. Przyjaciółka widząc ją zawróciła do brzegu i zaproponowała spacer brzegiem morza. Dziewczyny poszły wzdłuż jednego końca wyspy. Oglądając się ciągle za siebie czy chłopcy nie wstali. Kornelia zapytała Maję czy coś się stało, gdyż wyglądała na lekko smutną. Maja szła milcząc, po czym odpowiedziała , że zastanawia się czy może być w ciąży. Przyjaciółka przytuliła Maję mocno i powiedziała:
-Ja tylko żartowałam, mało możliwe żeby tak było naprawdę. - i uśmiechnęła się do przyjaciółki. Maja też delikatnie się uśmiechnęła, i poszły dalej. Po jakimś czasie postanowiły zawrócić żeby chłopcy się nie martwili. Zobaczyły że chłopcy już nie śpią i czekają na nie. Podbiegły do nich i usiadły obok na kocach. Rozmawiali sobie chwilę , patrząc na wschodzące coraz wyżej słoneczko. W końcu zebrali się i poszli do domku się przebrać.Szli brzegiem plaż,y nie odzywając się przy tym. Kornelia widziała że Maja wciąż się trochę martwi i najwyraźniej pozostali też to zauważyli. Ale szli nadal milcząc.
Gdy doszli do domku , Szymon i Robert szeptem zapytali się Korneli, co stało się Mai. Dziewczyna odpowiedziała równie cicho:
-Martwi się że mogła... - nie dokończyła gdyż w tym momencie Maja spojrzała w ich stronę. Ale wszyscy zrozumieli o co chodzi.. Więc poszli w milczeniu do domku.
Przebrali się szybko i wszyscy podeszli do kominka. Siedzieli , ogrzewając się i rozmawiając. Nagle Kornelia wpadła na pewien pomysł wstała powiedziała że zaraz wróci bo musi coś zobaczyć i wybiegła szybko z domku. Wszyscy patrzyli na nią ze zdziwieniem , i zastanawiali się o co jej mogło chodzić. Kornelia szybko pobiegła do małej skrzynki w lesie w której znajdowała się komórka z telefonem był w niej tylko numer do obsługi można było ich poprosić zawsze żeby wzięli coś ze sobą, dlatego Kornelia szybko nacisnęła zieloną słuchawkę i czując się nieco głupio poprosiła żeby kupili test ciążowy, pomyślała że to uspokoi przyjaciółkę. Po czym szybko wróciła do domku. Wszyscy przyglądali jej się czekając na jakieś wyjaśnienia.
Kornelia nie wiedziała co im powiedzieć więc zaczęła wymyślać jakąś ściemę. Jednak szybko zorientowała się że jej nie wierzą więc zamilkła przyglądając się chłopcom błagalnie, szybko zrozumieli że nie może czegoś powiedzieć przy wszystkich i w tym samym czasie powiedzieli:
-To jakie plany na dziś? - Maja odpowiedziała, że nie ma siły i najchętniej została by w domku. Kornelia pocieszyła się w myślach że za kilka godzin Maja sprawdzi czy jest w ciąży i przestanie się martwić. Przyjaciółka wstała z na wpół smutną a w pół uśmiechniętą miną i poszła do pokoju. Jak tylko wyszła chłopcy zasypali Kornelię pytaniami. Dziewczyna nie wiedziała na które pytanie najpierw odpowiedzieć. W końcu zdecydowała odeprzeć atak i zapytała Roberta:
-Kiedy przyjedzie obsługa? - Chłopak zastanowił się chwilę... i powiedział że pewnie niedługo. Kornelia uśmiechnęła się a chłopcy przyglądali jej się uważnie. Dziewczyna spoglądała na nich cwaniacko. Tak przyglądali się sobie uważnie aż po chwili wszyscy wy buchnęli śmiechem. Maja słyszała jak wszyscy się śmieją i mają dobre humory , a ona leżała na łóżku i rozmyślała.
W tym czasie Korneliaa usłyszała podpływającą łudź i puściła się biegiem żeby odebrać zamówienie. Biegła tak szybko że staranowała by wszystkich. Ale w ostatniej chwili odskoczyli, gdy podeszła do pani która miała dać jej zamówienie zaczerwieniła się, wiedziała że to wygląda tak jakby to ona mogła być w ciąży, jednak to było dla Mai. Kobieta bez zbędnych rozmów podała jej kilka testów ciążowych.Kornelia wzięła je podziękowała cicho i pobiegła do domku. Chłopcy patrzyli wielkimi oczami na biegnącą przyjaciółkę oczekując wyjaśnień, jednak dziewczyna nie chciała pokazać co ma w rękach, więc szybo pobiegła do pokoju gdzie leżała Maja. Zamknęła szczelnie drzwi i podeszła do przyjaciółki. Dziewczyna zobaczyła że Kornelia trzyma coś w ręce. Spojrzała na nią zaskoczona, w końcu zapytała:
-Co to jest? - Kornelia wyciągnęła rękę i jej pokazała. Maja zdziwiona, domyśliła się o co chodzi. Na jej twarzy pojawiły się różne uczucia m.in.: Wdzięczność, ulga, niecierpliwość, niedowierzanie. Podziękowała Korneli za to, że wiedziała co począć w tej sprawie. Dziewczyna wcisnęła Mai do ręki testy przytuliła ją i wyszła z pokoju. Po jakimś czasie, Maja zawołała Kornelię. Przyjaciłka wróciła do pokoju i zapytała Maję o wynik testu. Maja pokazała Korneli test , na którym był tylko jeden czerwony paseczek co oznaczało, że test wyszedł negatywny. Korneli ulżyło i uśmiechnęła się do Mai.
Przyjaciółka była prze szczęśliwa. Dziewczyny wyszły razem z pokoju i zapytały uśmiechnięte chłopców czy idą na plażę. Chłopcy zgodzili się bez zbędnych pytań. Na plaży jednak przyglądali się uważnie dziewczyną które wesoło gawędziły o różnych rzeczach. Chcieli posłuchać o czym dyskutują, jednak nie mogli nic usłyszeć. W końcu zniecierpliwieni zaczęli się dopytywać o co chodzi i czemu dziewczyny mają przed nimi jakieś sekrety. Odpowiedziały, że nie mają żadnych sekretów. Tylko swoje poufne sprawy o których nie powinno mówić się głośno. Na to Szymon odpowiedział:
-Możecie powiedzieć nam po cichu o co chodzi. - Natomiast Maja odpowiedziała :
-To raczej nie są tematy do rozmowy - Dziewczyny się zaśmiały, a chłopcy przyglądali im się podejrzliwie, nagle Robert złapał Maję z tyłu za ręce i powiedział że nie puści jej dopóki nie powie o co chodzi. Maja powoli odwróciła głowę i delikatnie go pocałowała, na co on odparł , że i tak nie puści. Dziewczyna spojrzała na niego wilkiem i wymieniła spojrzenia z Kornelią. Przyjaciółka nie wiedziała co zrobić, więc patrzyła się cały czas na Maję.
Nagle wpadła na pomysł złapała Szymona od tyłu za ręce tak aby jej się nie wymknął i powiedziała żeby Robert puścił Maję to ona puści Szymona. Chłopak popaczył z podstępem na Kornelię .. I zaczął odsuwać się z Mają w kierunku morza. Kornelia nie wiedziała o co chodzi więc przyglądała mu się dokładnie. W końcu znaleźli się na brzegu, i Robert krzyknął do Korneli , że jeśli nie puści Szymona to wrzuci Maję do wody. Kornelia patrzyła na niego ze złością, ale posłusznie powoli puściła Szymona. Chłopak nadal trzymał Maję. Dziewczyna nie wiedziała co zrobić, a Szymon przyglądał jej się ze śmiechem. Rzuciła mu podejrzliwe spojrzenie, a on zamarł w bezruchu... Przyjrzała mu się uważnie i popchnęła go na piasek po czym przytrzymała go na ziemi krzycząc do Roberta że Szymon będzie leżał na ziemi aż nie puści Mai. Natomiast on jej odparł, że jeżeli nie zejdzie z Szymona to Maja wyląduje w morzu.Kornelia znowu nie wiedziała co zrobić jednak tym razem ani drgnęła. Maja próbowała się jakoś wyszarpać, jednak nie dała rady. Stali tak i mierzyli się wzrokiem.
Dziewczyna próbowała przekonać go swoim słodkim wzroczkiem. Na nie wiele się to zdało, w tym momencie z domku wyszła obsługa która posprzątała już w pokojach. Oni nadal stali na plaży . A niektórzy leżeli i siedzieli. Kornelia z Mają zaczerwieniły się lekko wiedziały jak to musi dziwnie wyglądać. Lecz nie dały za wygraną, Maja zaczęła się wyrywać, gdy nagle razem, z nieuwagi wpadli do wody. Kornelia pisnęła cicho i przyglądała im się z mieszaniną strachu i rozbawienia, Szymon nic nie zobaczył wciąż trzymany przy ziemi. Maja po chwili wynurzyła się z wody , i patrzyła szeroko otwartymi oczami na Roberta który stał niedaleko i śmiał się z tego jak wygląda. Po czym Maja nieoczekiwanie rzuciła się na niego. Walczyli tak między powietrzem a wodą jakby sami byli dwoma żywiołami, ich ciała mieszały się w jedno, ruchy oddawały wspaniałość chwili. Kornelia przyglądała im się z zaciekawieniem i zapomniała że trzyma Szymona, a ten w momencie gdy dziewczyna nie zwracała uwagi , wywinął się szybko. Kornelia przewróciła się zdezorientowana na piasek.
Z dziwną miną rozglądała się dookoła siebie, gdyż nie wiedziała co się stało. Spojrzała na tryumfującego Szymona i zrozumiała. Zaczęła się śmiać sama z siebie. A Szymon patrzył się zaskoczony na nią. Wtem Maja wybiegła z morza. Robert za nią i wziął ją na ręce a Szymon i Kornelia przyglądali się temu jeszcze bardziej zdziwieni. Robert z Mają na rękach obrócił się kilka razy w kółko i stanął nieruchomo w miejscu, stykając się z nią delikatnie czołem. Pozostali wciąż przyglądali się zafascynowani. Stali tak dłuższy czas, w blasku księżyca , głęboko patrząc sobie w oczy. Po chwili zaczęli się całować i odchodzili coraz dalej od przyjaciół aż w końcu usiedli za małym drzewkiem, pozostali zrozumieli że chcą zostać sami. Kornelia i Szymon, zaczęli podziwiać gwiazdy. Oraz niewielkie fale, rozbijające się o brzeg plaży. Dziewczyna pomyślała że to miejsce jest magiczną krainą poza czasem i przestrzenią po chwili wypowiedziała swoje stwierdzenie na głos ale cicho tak że tylko Szymon ją usłyszał.
Siedzieli i marzyli. Po chwili wstali i poszli do domku a zakochana para została całując się pod drzewem. Po krótkim czasie Maja z Robertem też zaczęli kierować się w stronę domku. W domu Kornelia i Szymon siedzieli na łóżkach rozmawiając cicho. Maja i Robert weszli do ich pokoju i zapytali się o czym tak dyskutują. Kornelia tylko uśmiechnęła się do niej tajemniczo. Maja spojrzała podejrzliwie na przyjaciółkę. Po chwili dziewczyna przeniosła wzrok na Szymona. Chłopak jednak starał się uciec wzrokiem w inną stronę. W między czasie Kornelia położyła się wygodnie na łóżku i nawet nie wiedziała kiedy zasnęła. Maja widząc to, skierowała się z Robertem do swojego pokoju. Szymon po chwili również położył się i zasnął. W drugim pokoju, toczyła się rozmowa. Maja próbowała coś wytłumaczyć Robertowi, lecz nagle nastała cisza.. Po chwili chłopak przytulił Maję i przeprosił za coś.
Po kilku minutach, obydwoje leżeli koło siebie, smacznie sobie śpiąc.
Dziewczyna przyglądała im się jakiś czas. Potem spojrzała na Szymona leżał pod kocem tak że było widać tylko jego głowę. Cała trójka wyglądała tak, jakby w najbliższym czasie nie miała się obudzić więc Kornelia weszła powoli do morza. Wtem obudziła się Maja. Przyjaciółka widząc ją zawróciła do brzegu i zaproponowała spacer brzegiem morza. Dziewczyny poszły wzdłuż jednego końca wyspy. Oglądając się ciągle za siebie czy chłopcy nie wstali. Kornelia zapytała Maję czy coś się stało, gdyż wyglądała na lekko smutną. Maja szła milcząc, po czym odpowiedziała , że zastanawia się czy może być w ciąży. Przyjaciółka przytuliła Maję mocno i powiedziała:
-Ja tylko żartowałam, mało możliwe żeby tak było naprawdę. - i uśmiechnęła się do przyjaciółki. Maja też delikatnie się uśmiechnęła, i poszły dalej. Po jakimś czasie postanowiły zawrócić żeby chłopcy się nie martwili. Zobaczyły że chłopcy już nie śpią i czekają na nie. Podbiegły do nich i usiadły obok na kocach. Rozmawiali sobie chwilę , patrząc na wschodzące coraz wyżej słoneczko. W końcu zebrali się i poszli do domku się przebrać.Szli brzegiem plaż,y nie odzywając się przy tym. Kornelia widziała że Maja wciąż się trochę martwi i najwyraźniej pozostali też to zauważyli. Ale szli nadal milcząc.
Gdy doszli do domku , Szymon i Robert szeptem zapytali się Korneli, co stało się Mai. Dziewczyna odpowiedziała równie cicho:
-Martwi się że mogła... - nie dokończyła gdyż w tym momencie Maja spojrzała w ich stronę. Ale wszyscy zrozumieli o co chodzi.. Więc poszli w milczeniu do domku.
Przebrali się szybko i wszyscy podeszli do kominka. Siedzieli , ogrzewając się i rozmawiając. Nagle Kornelia wpadła na pewien pomysł wstała powiedziała że zaraz wróci bo musi coś zobaczyć i wybiegła szybko z domku. Wszyscy patrzyli na nią ze zdziwieniem , i zastanawiali się o co jej mogło chodzić. Kornelia szybko pobiegła do małej skrzynki w lesie w której znajdowała się komórka z telefonem był w niej tylko numer do obsługi można było ich poprosić zawsze żeby wzięli coś ze sobą, dlatego Kornelia szybko nacisnęła zieloną słuchawkę i czując się nieco głupio poprosiła żeby kupili test ciążowy, pomyślała że to uspokoi przyjaciółkę. Po czym szybko wróciła do domku. Wszyscy przyglądali jej się czekając na jakieś wyjaśnienia.
Kornelia nie wiedziała co im powiedzieć więc zaczęła wymyślać jakąś ściemę. Jednak szybko zorientowała się że jej nie wierzą więc zamilkła przyglądając się chłopcom błagalnie, szybko zrozumieli że nie może czegoś powiedzieć przy wszystkich i w tym samym czasie powiedzieli:
-To jakie plany na dziś? - Maja odpowiedziała, że nie ma siły i najchętniej została by w domku. Kornelia pocieszyła się w myślach że za kilka godzin Maja sprawdzi czy jest w ciąży i przestanie się martwić. Przyjaciółka wstała z na wpół smutną a w pół uśmiechniętą miną i poszła do pokoju. Jak tylko wyszła chłopcy zasypali Kornelię pytaniami. Dziewczyna nie wiedziała na które pytanie najpierw odpowiedzieć. W końcu zdecydowała odeprzeć atak i zapytała Roberta:
-Kiedy przyjedzie obsługa? - Chłopak zastanowił się chwilę... i powiedział że pewnie niedługo. Kornelia uśmiechnęła się a chłopcy przyglądali jej się uważnie. Dziewczyna spoglądała na nich cwaniacko. Tak przyglądali się sobie uważnie aż po chwili wszyscy wy buchnęli śmiechem. Maja słyszała jak wszyscy się śmieją i mają dobre humory , a ona leżała na łóżku i rozmyślała.
W tym czasie Korneliaa usłyszała podpływającą łudź i puściła się biegiem żeby odebrać zamówienie. Biegła tak szybko że staranowała by wszystkich. Ale w ostatniej chwili odskoczyli, gdy podeszła do pani która miała dać jej zamówienie zaczerwieniła się, wiedziała że to wygląda tak jakby to ona mogła być w ciąży, jednak to było dla Mai. Kobieta bez zbędnych rozmów podała jej kilka testów ciążowych.Kornelia wzięła je podziękowała cicho i pobiegła do domku. Chłopcy patrzyli wielkimi oczami na biegnącą przyjaciółkę oczekując wyjaśnień, jednak dziewczyna nie chciała pokazać co ma w rękach, więc szybo pobiegła do pokoju gdzie leżała Maja. Zamknęła szczelnie drzwi i podeszła do przyjaciółki. Dziewczyna zobaczyła że Kornelia trzyma coś w ręce. Spojrzała na nią zaskoczona, w końcu zapytała:
-Co to jest? - Kornelia wyciągnęła rękę i jej pokazała. Maja zdziwiona, domyśliła się o co chodzi. Na jej twarzy pojawiły się różne uczucia m.in.: Wdzięczność, ulga, niecierpliwość, niedowierzanie. Podziękowała Korneli za to, że wiedziała co począć w tej sprawie. Dziewczyna wcisnęła Mai do ręki testy przytuliła ją i wyszła z pokoju. Po jakimś czasie, Maja zawołała Kornelię. Przyjaciłka wróciła do pokoju i zapytała Maję o wynik testu. Maja pokazała Korneli test , na którym był tylko jeden czerwony paseczek co oznaczało, że test wyszedł negatywny. Korneli ulżyło i uśmiechnęła się do Mai.
Przyjaciółka była prze szczęśliwa. Dziewczyny wyszły razem z pokoju i zapytały uśmiechnięte chłopców czy idą na plażę. Chłopcy zgodzili się bez zbędnych pytań. Na plaży jednak przyglądali się uważnie dziewczyną które wesoło gawędziły o różnych rzeczach. Chcieli posłuchać o czym dyskutują, jednak nie mogli nic usłyszeć. W końcu zniecierpliwieni zaczęli się dopytywać o co chodzi i czemu dziewczyny mają przed nimi jakieś sekrety. Odpowiedziały, że nie mają żadnych sekretów. Tylko swoje poufne sprawy o których nie powinno mówić się głośno. Na to Szymon odpowiedział:
-Możecie powiedzieć nam po cichu o co chodzi. - Natomiast Maja odpowiedziała :
-To raczej nie są tematy do rozmowy - Dziewczyny się zaśmiały, a chłopcy przyglądali im się podejrzliwie, nagle Robert złapał Maję z tyłu za ręce i powiedział że nie puści jej dopóki nie powie o co chodzi. Maja powoli odwróciła głowę i delikatnie go pocałowała, na co on odparł , że i tak nie puści. Dziewczyna spojrzała na niego wilkiem i wymieniła spojrzenia z Kornelią. Przyjaciółka nie wiedziała co zrobić, więc patrzyła się cały czas na Maję.
Nagle wpadła na pomysł złapała Szymona od tyłu za ręce tak aby jej się nie wymknął i powiedziała żeby Robert puścił Maję to ona puści Szymona. Chłopak popaczył z podstępem na Kornelię .. I zaczął odsuwać się z Mają w kierunku morza. Kornelia nie wiedziała o co chodzi więc przyglądała mu się dokładnie. W końcu znaleźli się na brzegu, i Robert krzyknął do Korneli , że jeśli nie puści Szymona to wrzuci Maję do wody. Kornelia patrzyła na niego ze złością, ale posłusznie powoli puściła Szymona. Chłopak nadal trzymał Maję. Dziewczyna nie wiedziała co zrobić, a Szymon przyglądał jej się ze śmiechem. Rzuciła mu podejrzliwe spojrzenie, a on zamarł w bezruchu... Przyjrzała mu się uważnie i popchnęła go na piasek po czym przytrzymała go na ziemi krzycząc do Roberta że Szymon będzie leżał na ziemi aż nie puści Mai. Natomiast on jej odparł, że jeżeli nie zejdzie z Szymona to Maja wyląduje w morzu.Kornelia znowu nie wiedziała co zrobić jednak tym razem ani drgnęła. Maja próbowała się jakoś wyszarpać, jednak nie dała rady. Stali tak i mierzyli się wzrokiem.
Dziewczyna próbowała przekonać go swoim słodkim wzroczkiem. Na nie wiele się to zdało, w tym momencie z domku wyszła obsługa która posprzątała już w pokojach. Oni nadal stali na plaży . A niektórzy leżeli i siedzieli. Kornelia z Mają zaczerwieniły się lekko wiedziały jak to musi dziwnie wyglądać. Lecz nie dały za wygraną, Maja zaczęła się wyrywać, gdy nagle razem, z nieuwagi wpadli do wody. Kornelia pisnęła cicho i przyglądała im się z mieszaniną strachu i rozbawienia, Szymon nic nie zobaczył wciąż trzymany przy ziemi. Maja po chwili wynurzyła się z wody , i patrzyła szeroko otwartymi oczami na Roberta który stał niedaleko i śmiał się z tego jak wygląda. Po czym Maja nieoczekiwanie rzuciła się na niego. Walczyli tak między powietrzem a wodą jakby sami byli dwoma żywiołami, ich ciała mieszały się w jedno, ruchy oddawały wspaniałość chwili. Kornelia przyglądała im się z zaciekawieniem i zapomniała że trzyma Szymona, a ten w momencie gdy dziewczyna nie zwracała uwagi , wywinął się szybko. Kornelia przewróciła się zdezorientowana na piasek.
Z dziwną miną rozglądała się dookoła siebie, gdyż nie wiedziała co się stało. Spojrzała na tryumfującego Szymona i zrozumiała. Zaczęła się śmiać sama z siebie. A Szymon patrzył się zaskoczony na nią. Wtem Maja wybiegła z morza. Robert za nią i wziął ją na ręce a Szymon i Kornelia przyglądali się temu jeszcze bardziej zdziwieni. Robert z Mają na rękach obrócił się kilka razy w kółko i stanął nieruchomo w miejscu, stykając się z nią delikatnie czołem. Pozostali wciąż przyglądali się zafascynowani. Stali tak dłuższy czas, w blasku księżyca , głęboko patrząc sobie w oczy. Po chwili zaczęli się całować i odchodzili coraz dalej od przyjaciół aż w końcu usiedli za małym drzewkiem, pozostali zrozumieli że chcą zostać sami. Kornelia i Szymon, zaczęli podziwiać gwiazdy. Oraz niewielkie fale, rozbijające się o brzeg plaży. Dziewczyna pomyślała że to miejsce jest magiczną krainą poza czasem i przestrzenią po chwili wypowiedziała swoje stwierdzenie na głos ale cicho tak że tylko Szymon ją usłyszał.
Siedzieli i marzyli. Po chwili wstali i poszli do domku a zakochana para została całując się pod drzewem. Po krótkim czasie Maja z Robertem też zaczęli kierować się w stronę domku. W domu Kornelia i Szymon siedzieli na łóżkach rozmawiając cicho. Maja i Robert weszli do ich pokoju i zapytali się o czym tak dyskutują. Kornelia tylko uśmiechnęła się do niej tajemniczo. Maja spojrzała podejrzliwie na przyjaciółkę. Po chwili dziewczyna przeniosła wzrok na Szymona. Chłopak jednak starał się uciec wzrokiem w inną stronę. W między czasie Kornelia położyła się wygodnie na łóżku i nawet nie wiedziała kiedy zasnęła. Maja widząc to, skierowała się z Robertem do swojego pokoju. Szymon po chwili również położył się i zasnął. W drugim pokoju, toczyła się rozmowa. Maja próbowała coś wytłumaczyć Robertowi, lecz nagle nastała cisza.. Po chwili chłopak przytulił Maję i przeprosił za coś.
Po kilku minutach, obydwoje leżeli koło siebie, smacznie sobie śpiąc.
Subskrybuj:
Posty (Atom)